Op 14 augustus 2020 schreef ik het volgende in mijn blog over sporen van de Tweede Wereldoorlog in de omgeving van Gilze en Rijen. Het ging over een stuk bos bij het dorp Hulten, gelegen tegen de vliegbasis die tijdens de oorlog in handen was van de Duitsers.
Ik fotografeer de begraafplaats aan de Gerardus Majellastraat en de nieuwe kerk van Hulten, die in 1951 in gebruik werd genomen. Vervolgens fiets ik naar de overkant van de provinciale weg. Er is hier een stuk bos dat ik erg interessant vind, genaamd Het Blok. Nu is het bos vrij toegankelijk, maar tijdens de oorlog hoorde het bij het vliegveld. Vlak na de uitbraak van de oorlog bouwden de bezetters tien hangars aan de zuidkant van Het Blok. Ze stonden op een rij van oost naar west. Er liep een rolbaan waar ze allemaal aansluiting op hadden, die weer rechtstreeks aansluiting had op de kop van de oost–west startbaan. Eén hangar werd getroffen bij een bombardement, de anderen hebben de oorlog doorstaan en werden door de Duitsers zelf opgeblazen vlak voor hun vertrek uit de regio, najaar 1944. Her en der stonden er ook opslagplaatsen voor munitie. Van verschillende opslagplaatsen zijn nog restanten zichtbaar. Ook is er nog een overblijfsel van een schuilkelder voor manschappen te vinden. Ik fiets wat paden in maar krijg helaas niets gevonden; de tijd is ook te krap, ik moet door. Ik beloof dat ik hier snel terugkom voor mooie foto’s; neem ik mijn zoontje mee, maken we er een avontuur van.
De honderdvijftig gevangenen van Kamp Vught die op de vliegbasis moesten werken, waar ik eerder over schreef bij het verhaal van Maria Ligtvoet-Maas (Molenschot), werden in barakken ondergebracht die ook in dit bos gebouwd werden. In Duitse ogen waren het de minst zwaar gestraften van het kamp. Hun taak kwam meestal neer op herstelwerk na de vele luchtaanvallen die er toen waren. Niet zonder gevaar, maar de gevangenen vonden het hier aangenamer dan in Vught. Nogmaals: ik kom terug op restanten op te sporen!
Leuk weetje: van al mijn blogs over de oorlogsfietstochten in Brabant, is die in de omgeving van Gilze en Rijen het meest gelezen! Opmerkelijk omdat ik ook in alle grote steden ben geweest, waarbij je een groter leespubliek zou verwachten. Alle blogs over mijn fietsavontuur vind je hier op een rij.
Terug naar Hulten
Belofte maakt schuld en op zaterdag 28 november 2020 parkeerde ik mijn auto bij herberg Stad Parijs. Wie vanuit hier de provinciale weg oversteekt, loopt zo het bos in dat ik hierboven beschrijf. Ik was op pad met mijn vijfjarige zoontje en binnen negentig minuten vonden we zo’n tien plekken met restanten uit de Tweede Wereldoorlog. De foto’s staan hieronder.
Zoals ik in augustus schreef: tegen dit bos aan ligt ook de voormalige seksclub Badda Bing. Ik ken de plek van een boek dat ik vorig jaar las over Brabantse drugscriminaliteit. Er komt nu een speelparadijs voor kinderen; het bos wordt betrokken bij deze leuke bestemming.
Eerste foto: herberg Stad Parijs. Laatste twee foto’s: de voormalige seksclub Badda Bing. Op foto 2 is de kerk van Hulten te zien, waarover ik iets schrijf in het cursieve gedeelte hierboven.
[…] Ik fotografeer de begraafplaats aan de Gerardus Majellastraat de en de nieuwe kerk van Hulten, die in 1951 in gebruik werd genomen. Vervolgens fiets ik naar de overkant van de provinciale weg. Er is hier een stuk bos dat ik erg interessant vind, genaamd Het Blok. Nu is het bos vrij toegankelijk, maar tijdens de oorlog hoorde het bij het vliegveld. Vlak na de uitbraak van de oorlog bouwden de bezetters tien hangars aan de zuidkant van Het Blok. Ze stonden op een rij van oost naar west. Er liep een rolbaan waar ze allemaal aansluiting op hadden, die weer rechtstreeks aansluiting had op de kop van de oost–west startbaan. Eén hangar werd getroffen bij een bombardement, de anderen hebben de oorlog doorstaan en werden door de Duitsers zelf opgeblazen vlak voor hun vertrek uit de regio, najaar 1944. Her en der stonden er ook opslagplaatsen voor munitie. Van verschillende opslagplaatsen zijn nog restanten zichtbaar. Ook is er nog een overblijfsel van een schuilkelder voor manschappen te vinden. Ik fiets wat paden in maar krijg helaas niets gevonden; de tijd is ook te krap, ik moet door. Ik beloof dat ik hier snel terugkom voor mooie foto’s; neem ik mijn zoontje mee, maken we er een avontuur van (inmiddels gedaan, lees hier). […]